از نگاه دیوید زیپر، نویسنده این موضوع این موضوع دو جنبه است: نخست آنکه خودروهای برقی به دلیل وزن باتری‌ها از خودروهای احتراق داخلی سنگین‌تر هستند. دوم آنکه «قدرت آنی» - گشتاور موتور بالا - و یک پیچ و خم به نسبت خودروهای احتراق داخلی، خراب شدن لاستیک‌ها را تسریع می‌کند.
کوچک‌ترین ذرات لاستیک که تنها با مقیاس نانومتر اندازه‌گیری می‌شوند، می توانند وارد ریه‌های ما شده و به اندام‌ها سرایت کنند.
اجزای مختلف لاستیک با بیماری‌ها ازجمله مشکلات تنفسی، آسیب‌های کلیوی، مشکلات عصبی و نقایص مادرزادی هستند. همین امر نگرانی‌های جدی برای ساکنان محله‌های مجاور بزرگراه‌ها ایجاد کرده است زیرا این افراد معمولا دارای درآمد کم هستند.
ذرات لاستیک همچنین می‌توانند از طریق غذا بر ما تاثیر بگذارند، زیرا موادشیمیایی موجود در آنها از طریق جلبک ها و علف‌های مصرف‌شده توسط ماهی‌ها و چهارپایان وارد بدن ما شوند. تهدید افزایش آلودگی تایرها ازجمله مخاطراتی هستند که صنعت خودرو از طریق خودروهای الکتریکی بزرگ و سریع خود بر مردم آمریکا تحمیل می‌کند.
استاکر بریگر گفت: «لاستیک‌هایی که سریع‌تر فرسوده می‌شوند خطرات ایمنی دیگری را نیز به همراه دارند؛ ترمز کردن، هیدروپلنینگ و کشش زمستانی حتی ممکن است شرایط را بدتر کنند. چنین خودروهایی می‌توانند عابران‌پیاده، دوچرخه‌سواران و سایر رانندگان را به خطر بیندازند.»
البته پیش از این شیوه تهیه و توزیع برق موردنیاز برای شارژ باتری خودروهای برقی بحث‌های مفصلی را در زمینه افزایش آلایندگی در سطح زمین به راه انداخته بود اما حالا چالش جدیدی که درباره تایر این خودروها به راه افتاده است، می‌تواند دشواری‌هایی را برای آینده این خودروها ایجاد کند، هرچند سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده ازسوی خودروسازان نشان می‌دهد نمی‌توان تصمیم سریعی برای تغییر مسیر از برقی‌سازی متصور شد.
